پیامبر فرمودکسانی که ترک نماز می کنند امت من درباره نماز چهار گروه می باشند

حضرت محمد (ص): امت من درباره نماز چهار گروه می باشند:

1- عده ای نماز نمی خوانند. اینها اهل وادی «سقر» می باشند

2- عده ای که بعضی اوقات نماز می خوانند و گاهی نمی خوانند. اینها اهل وادی «نمی» می باشند.

3- عده ای سهل انگار هستند که به نماز خود اهمیت نمی دهند و احکام آن را یاد نمی گیرند و اشتباه می خوانند و یا در آخر وقت به جا می آورند، که خدای متعال در مورد این گروه در سوره ماعون آیه 4 می فرماید: «وای بر نمازگزارانی که نماز خود را سبک می شمارند».

4- مؤمنانی هستند که نمازشان را با خشوع و کامل می خوانند. اینها رستگارند و جایشان در بهشت است.  نصایح، ص 218

گناه ترک کننده نماز

 امام صادق(ع): در کتب پیشینیان روایت شده است که: هرکس با هفتاد دختر در خانه زنا کند، و هفتاد پیغمبر را بکشد و هفتاد کتاب آسمانی را بسوزاند، گناهش کمتر است از کسی که یک روز نمازش را عمداً نخواند.  نصایح، ص 241

 ترک کننده نماز کافر محسوب می شود

 پیامبر اکرم (ص): چیزی که مسلمان را کافر می کند، ترک عمدی نماز واجبش است. و فاصله بین ایمان و کفر، ترک نماز است.  وسائل الشیعه، ج 3، ص 29

حضرت محمد (ص) فرمودند: کسی که نماز را بدون عذر بجا نیاورد تا وقتش بگذرد، اعمالش از بین می رود، سپس فرمود: فاصله بین بنده و کفر، ترک نماز است. (یعنی کسی که نماز را ترک کند کافر محسوب می شود)  بحارالانوار جلد 82 صفحه 202

از حضرت صادق (ع) پرسیده شد: چرا زناکار را کافر نمی نامید در صورتیکه تارک نماز (کسی که نماز نمی خواند) را کافر می خواند ؟ برهان و دلیل این امر چیست؟ آن حضرت (ع) فرمود: برای اینکه زناکار و امثال او چنین اعمال ناروایی را فقط به خاطر شهوت انجام می دهد، زیرا شهوت بر او دست یافته و اختیارش را سست کرده است، ولی ترک کننده نماز، ترک نماز نمی کند، مگر از روی کوچک شمردن و خفیف داشتن آن و دلیل این سخن آن است که تو زناکاری را نمی یابی که با زنی نزدیکی کند، مگر اینکه از نزدیکی با آن زن قصد لذت جویی و کامیابی داشته باشد و به این منظور به او میل کرده باشد، ولی هرکس که نماز را از روی قصد ترک می کند، منظورش از ترک آن دست یابی به لذت نیست، پس وقتی لذتی نباشد به ناچار خفیف شمردن نماز واقع گردد، و چون خفیف شمردن واقع شد، کفر واقع گشته است.  من لایحضرالفقیه جلد 1 صفحه 307

امام صادق (ع): مردی از رسول خدا (ص) درخواست نصیحتی کرد. حضرت فرمودند: ای مرد نماز را عمداً ترک نکن، زیرا کسی که از روی عمد نماز را ترک می کند، از ملت اسلام بیرون است.  وسائل الشیعه، ج 3، ص 29

راوی گوید امام صادق (ع) درباره گفتار خدای عزوجل در سوره مائده آیه 55: «هر کس کافر شود بعد از ایمان آوردنش، به تحقیق تمام اعمالش نابود گشته و در آخرت از زیانکاران خواهد بود» فرمودند: منظور از این شخص، ترک کننده نماز است که پس از اقرار به اسلام، با ترک نمودن نماز از آن رو گردانده است.  اصول وافی، ج 2، ص 73

 عذاب سخت ترک کنندگان نماز

سوره مدثر، آیات 40 – 43: «یتساءلون عن المجرمین، ما سلککم فى سقر، قالوا لم نک من المصلین» 
«(اهل بهشت) سؤال مى کنند از مجرمان چه چیز شما را به دوزخ فرستاد، مى گویند ما از نمازگزاران نبودیم» .

سوره غافر، آیه 60: »ان الذین یستکبرون عن عبادتى سیدخلون جهنم داخرین» 
«آنان که از عبادت کردن به خداوند تکبر مى ورزند، هرچه زودتر ذلیلانه به جهنم فرو خواهند رفت» .

سوره مؤ من آیه 60: «ادعونى استجب لى ان الذین یستکبرون عن عبادتى سیدخلون جهنم داخرین»
«مرابخوانید که شما رااجابت خواهم کرد، آنان که از پرستش من سرباز مى زنند، بزودى در حالى که خوار باشند وارد دوزخ خواهند شد».

رسول گرامی (ص) فرمودند : نماز ستون دین است ، پس کسی که عمدا نمازش را ترک کند دینش را خراب کرده است و کسی که به اوقات نماز اهمیت ندهد داخل «ویل» خواهد شد و «ویل» محلی در جهنم است.خداوند در قرآن فرمود: سوره ماعون آیه 4: «ویل جای کسانی است که در نمازشان سهل انگاری می کنند» بحارالانوار جلد 82 صفحه 202

رسول خدا (ص): در جهنم یک وادی است که از شدت عذاب آن، جهنمیان هر روز هفتاد مرتبه از آن می نالند و در وادی، خانه ای از آتش و در آن خانه چاهی قرار دارد که در آن چاه تابوتی است و در آن تابوت ماری است که هزار سر دارد و در هر سری هزار دهان و در هر دهان هزار نیش است و این جایگاه کسانی است که نماز نمی خوانند و شراب می نوشند.  لئالی الاخبار، ص 395

 لجاجت کافران در مورد نماز

سوره مرسلات ، آیه 48: «و اذا قیل لهم ارکعوا لایرکعون» 
«و هنگامى که به آنها گفته شود رکوع کنید، رکوع نمى کنند».

 ترک نکردن نمازحتى در صحنه جنگ

سوره بقره ، آیه 239 : «فان خفتم فرجالا او رکبانا فاذا امنتم فاذکروا الله کما علمکم ما لم تکونوا تعلمون» 
«و اگر (به خاطر جنگ یا خطر دیگرى) بترسید (نماز را) در حال سواره و یا پیاده انجام دهید، اما وقتى امنیت خود را بازیافتید، خدا را یاد کنید (نماز را به طور معمول بخوانید) آن چنان که به شما تعلیم داد چیزهایى را که نمى دانستید».

 هشدار به ترک کنندگان نماز

 رسول گرامی (ص): هر کس از این امت نماز را ترک کند و به ثواب آن اعتقاد نداشته و از عذابش نهراسد، باکی نیست که او یهودی یا نصرانی یا مجوسی می میرد.  اصول ولفیریال ج 2، ص 69

رسول خدا (ص): از ما نیست کسی که نماز را ترک کند و به شفاعت ما نمی رسد کسی که شراب بنوشد و نماز واجب خود را ترک کند و چنین اشخاصی بر سر حوض کوثر بر من و اهل بیتم وارد نخواهند شد.  فروع کافی، ج 3، ص 269

 پیامبر اکرم (ص): هرگاه کسی نماز صبح را نخواند، فرشته ای از آسمان او را صدا می کند: ای زیانکار! و هرگاه نماز ظهرش را نخواند، فرشته ای به او می گوید: ای خیانتکار! و هرگاه شخص نماز عصر خود را نخواند، گوید: ای بی دین! و اگر نماز مغرب خود را نخواند، گوید: ای کافر! و اگر شخص نماز عشاء را ترک کند، گوید: وای برتو که در تو هیچ خیر و منفعتی نیست.  وسائل الشیعه، ج 3، ص 31

حسرت در قیامت

 پیامبر اکرم (ص): درباره آیه 99 سوره مؤمنون که شخص گناهکار به هنگام مرگ می گوید: «پروردگارا! مرا به دنیا بازگردان تا عمل صالح انجام دهم» فرمودند: منظور شخص ترک کننده نماز است و منظور از عمل صالح در خواست شخص بی نماز است که می خواهد نماز را برپا دارد.   بحارالانوار، ج 82، ص 202  به ابجد فقط شیعیان علی و حضرت مهدی عملشان پذیرفته است به ابجد عمل صالح 269 اهل دین علی مهدی 269 اولین و آخرین امام مهدی (عج) میباشد نماز با ولایت و امامت پذیرفته است نماز بی ولایت باطل است شیطان که رانده شد به جز از یک خطا نبود خود را به سجده آدم رضا نکردشیطان هزار مرتبه برتر است از بی نمازاو سجده بر آدم، این بر خدا نکرد
از حضرت صادق (ع) سؤال شد كه چرا زانى كافر نیست ولى كسى كه نماز نمى ‏گذارد كافر مى ‏باشد، امام (ع) فرمود: چون زناكار براى‏ شهوت این كار را مى‏ كند ولى آن كس كه نماز را ترك مى‏ كند براى این است كه به آن اهمیت نمى ‏دهد. زناكار براى لذت دنبال زنى را مى ‏گیرد و از او كامجوئى مى ‏كند، ولى آن كس كه نماز را ترك كرده و آن را انجام نمى ‏دهد قصدش لذت نیست بلكه فقط نظرش بى‏ اهمیت شمردن آن مى ‏باشد و هر گاه كسى نظرش استخفاف باشد كافر مى ‏گردد.[۲
البته این کفر تا زمانی که همراه با انکار نماز نباشد، سبب جاری شدن احکام کافر، مثل عدم طهارت، عدم پاک بودن ذبایح او و حرمت ازدواج با او و ... نمی شود. و تنها در جایی که انکار نماز به شکل انکار ضروری دین باشد، این احکام برای شخص لازم است. اما به هر حال ترک نماز، مساله ای سبک نیست. و شخص در صورتی که نسبت به نماز سهل انگاری کند، مشمول نفرین الهی می شود:
«فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ* الَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ[ماعون/۴و۵] پس واى بر نمازگزارانى كه در نماز خود سه ل‏انگارى مى ‏كنند.»
سهل انگاران در نماز با هم تفاوت هایی دارند، بعضی نماز را به طور كلی ترک می کنند و علت این کارمسامحه و كم اعتنایی به امور اخروی است. بعضی نماز را در بعضی اوقات ترک می کنند و آن را سبک می شمارند، بعضی نماز را انجام می دهند اما نسبت به شرایط و واجبات آن (مثل طهارت، غصبی نبودن محل و ...) بی اعتنا هستند، همه این ها با تفاوت هایشان، در نفرین الهی شریک هستند. هر چند هر کدام به میزان سهل انگاری اش در نماز، بهره ای از این قهر و غضب خواهد داشت.

به هر حال باید توجه داشت که ایمان باید در زبان، قلب و عمل انسان، نقش آفرینی کند. پیامبر (ص) می فرمایند: «الْإِیمَانُ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ[۳] ایمان شامل اقرار زبانی، عقیده قلبی و عمل اعضا است.»
پس کسی که ایمان او تنها در زبانش است، و تاثیری در اعمال او ندارد و اساسی ترین عبادت را انجام نمی دهد، از ایمان واقعی بهره نبرده و این گونه ایمان فایده ای به حال او نخواهد داشت. مگر اینکه زمینه ساز و مقدمه ای برای سیر مراحل دیگر ایمان باشد تا شخص به لوازم قطعی ایمان پایبند شود. و حقیقتا خود را بنده خدا بداند.

[۱]. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص۲۳۱.
[۲]. بحار الأنوار، ج‏۶۶، ص: ۶۶.
[۳]. أمالی الصدوق، ص۲۶۸ ، المجلس الخامس و الأربعون‏.

 عذاب سخت ترک کنندگان نماز

سوره مدثر، آیات 40 – 43: «یتساءلون عن المجرمین، ما سلککم فى سقر، قالوا لم نک من المصلین» 
«(اهل بهشت) سؤال مى کنند از مجرمان چه چیز شما را به دوزخ فرستاد، مى گویند ما از نمازگزاران نبودیم»

سوره غافر، آیه 60: »ان الذین یستکبرون عن عبادتى سیدخلون جهنم داخرین» 
«آنان که از عبادت کردن به خداوند تکبر مى ورزند، هرچه زودتر ذلیلانه به جهنم فرو خواهند رفت»

سوره مؤ من آیه 60: «ادعونى استجب لى ان الذین یستکبرون عن عبادتى سیدخلون جهنم داخرین»
«مرابخوانید که شما رااجابت خواهم کرد، آنان که از پرستش من سرباز مى زنند، بزودى در حالى که خوار باشند وارد دوزخ خواهند شد»

رسول گرامی (ص) فرمودند : نماز ستون دین است ، پس کسی که عمدا نمازش را ترک کند دینش را خراب کرده است و کسی که به اوقات نماز اهمیت ندهد داخل «ویل» خواهد شد و «ویل» محلی در جهنم است.خداوند در قرآن فرمود: سوره ماعون آیه 4: «ویل جای کسانی است که در نمازشان سهل انگاری می کنند» بحارالانوار جلد 82 صفحه 202

رسول خدا (ص): در جهنم یک وادی است که از شدت عذاب آن، جهنمیان هر روز هفتاد مرتبه از آن می نالند و در وادی، خانه ای از آتش و در آن خانه چاهی قرار دارد که در آن چاه تابوتی است و در آن تابوت ماری است که هزار سر دارد و در هر سری هزار دهان و در هر دهان هزار نیش است و این جایگاه کسانی است که نماز نمی خوانند و شراب می نوشند.  لئالی الاخبار، ص 395

 لجاجت کافران در مورد نماز

سوره مرسلات ، آیه 48: «و اذا قیل لهم ارکعوا لایرکعون» 
«و هنگامى که به آنها گفته شود رکوع کنید، رکوع نمى کنند».

 ترک نکردن نمازحتى درصحنه جنگ

سوره بقره ، آیه 239 : «فان خفتم فرجالا او رکبانا فاذا امنتم فاذکروا الله کما علمکم ما لم تکونوا تعلمون» 
«و اگر (به خاطر جنگ یا خطر دیگرى) بترسید (نماز را) در حال سواره و یا پیاده انجام دهید، اما وقتى امنیت خود را بازیافتید، خدا را یاد کنید (نماز را به طور معمول بخوانید) آن چنان که به شما تعلیم داد چیزهایى را که نمى دانستید».

 هشدار به ترک کنندگان نماز

رسول گرامی (ص): هر کس از این امت نماز را ترک کند و به ثواب آن اعتقاد نداشته و از عذابش نهراسد، باکی نیست که او یهودی یا نصرانی یا مجوسی می میرد.  اصول ولفیریال ج 2، ص 69

رسول خدا (ص): از ما نیست کسی که نماز را ترک کند و به شفاعت ما نمی رسد کسی که شراب بنوشد و نماز واجب خود را ترک کند و چنین اشخاصی بر سر حوض کوثر بر من و اهل بیتم وارد نخواهند شد.  فروع کافی، ج 3، ص 269

پیامبر اکرم (ص): هرگاه کسی نماز صبح را نخواند، فرشته ای از آسمان او را صدا می کند: ای زیانکار! و هرگاه نماز ظهرش را نخواند، فرشته ای به او می گوید: ای خیانتکار! و هرگاه شخص نماز عصر خود را نخواند، گوید: ای بی دین! و اگر نماز مغرب خود را نخواند، گوید: ای کافر! و اگر شخص نماز عشاء را ترک کند، گوید: وای برتو که در تو هیچ خیر و منفعتی نیست.  وسائل الشیعه، ج 3، ص 31

 حسرت در قیامت

پیامبر اکرم (ص): درباره آیه 99 سوره مؤمنون که شخص گناهکار به هنگام مرگ می گوید: «پروردگارا! مرا به دنیا بازگردان تا عمل صالح انجام دهم» فرمودند: منظور شخص ترک کننده نماز است و منظور از عمل صالح در خواست شخص بی نماز است که می خواهد نماز را برپا دارد.   بحارالانوار، ج 82، ص202

با سلام و سپاس از ارتباطتان با این مرکز

آنچه در مورد نماز گفته اید، در برخی روایات آمده که نماز ستون دین است و چون آن پذیرفته شود، اعمال دیگر نیز پذیرفته می شود.

در منابع دینی به این حقیقت اشاره شده و از برخی روایات استفاده می‌شود که شرط قبولی سایر اعمال قبولی نماز است. از جمله امام علی (ع) نهج البلاغه می‌فرماید:

«... واعلم انّ کلّ شیء من عملک تبع لصلاتک...؛ (1) بدان که محور قبولی تمام کارهای تو نماز است».

امام محمد باقر - علیه السلام - می فرماید: «اول ما یحاسب به العبد الصلاه، ان قبلت قبل ما سواها و ان ردت رد ما سواها؛ (2) اولین چیزی که بنده در مورد آن مورد محاسبه قرار می گیرد، نماز است؛ اگر پذیرفته شد، سایر اعمال نیز پذیرفته می شود. اگر مردود شد، سایر اعمال نیز مردود می گردد ».

مفاهیم بلند دینی را نباید به صورت جزیی و ناهماهنگ با سایر اجزا و بخش ها تفسیر و تحلیل کرد، بلکه در تبیین دقیق و درست مسایل دینی، نوعی جامع نگری و رعایت همه ابعاد و آموزه ها برای رسیدن به درک صحیح از دین ضروری است؛ مثلا در آیات متعدد و روایات بسیار می بینیم که تاکید می کنند هر اندازه خوبی یا بدی در قیامت مورد محاسبه قرار می گیرد، ذره ای

ظلم و ستمی بر کسی روا داشته نمی شود؛ در سوره زلزال می خوانیم:

«فمن یعمل مثقال ذرّة خیراً یره و من یعمل مثقال ذرّة شرّاً یره؛ (3) هر کس به اندازة ذرّ‌ه‌ای خوبی انجام داده باشد، در قیامت [اثر] آن را خواهد دید. هر کس ذره ای بدی انجام دهد، در قیامت آن را خواهد دید ».

پس مراد از روایات دسته اول نباید ظاهر آن ها باشد، زیرا مفهوم ظاهری روایات با آیات و روایات دسته دوم همخوانی ندارد؛ در تحلیل دقیق این روایات باید گفت:

نماز نخواندن شخصی که نماز نمی خواند، ولی اعمال نیک انجام می دهد، به دو نحو است:

گاهی وجوب نماز را منکر است و یا اینکه می داند نماز از ضروریات دین است. منکر ضروری دین کافر است. واضح است در این صورت معقول است از چنین شخصی هیچ عمل نیکی مقبول نباشد، چون می داند انکار وجوب نماز ملازم با انکار وجود خداست. ایمان به خدا و دستور پیش شرط قبولی اعمال دیگر و نیک محسوب شدن اعمال است، دیگر در اعمالش، قصد تقرب و ترتب ثواب معنا نخواهد داشت. دیگر کارش را برای رضای خدا نخواهد کرد، حال چگونه می تواند امید پاداش اعمال خود را از خدا داشته باشد، یا از او بخواهد؟!

اما اگر کسی با اینکه معترف به وجوب نماز است، سستی و کاهلی می کند و نماز نمی خواند یا گاهی می خواند و گاهی نمی خواند، بقیه اعمالش مانند روزه و کارهای نیک دیگر مثل مدرسه سازی و کمک به یتیم، می تواند مقبول درگاه خداوند باشد؛ اما منظور از روایاتی که ذکر شد، مانند روایت امام باقر علیه السلام چیست ؟

شرایطی که در روایات برای اعمال ذکر می شود، دو گونه است:

شرط فقهی که بدون آن شرط اصلا عمل صحیح نیست، مثلا شرط صحت نماز وضو یا تیمم است و یا شرط روزه قسم دروغ نخوردن است.

در این جا معنایش این است که بدون این شرط عمل باطل است. اما گاهی شرط، شرط فقهی نیست؛ بلکه می توان گفت که شرط اخلاقی است که به غرض بیان اهمیت ذکر می شود. از این موارد در روایات بسیار است. مثلا گفته شده که «لا صلاه لجار المسجد الا فی المسجد؛ برای همسایه مسجد نماز نیست مگر در مسجد»، علما فرموده اند این روایت برای بیان شرط فقهی نیست که معنایش این باشد که نماز همسایه مسجد در خانه اش باطل باشد، بلکه برای بیان اهتمام و فضیلت زیاد خواندن نماز در مسجد خصوصا برای همسایه مسجد است.

به نظر می رسد روایات مورد نظر هم در صدد بیان اهمیت نماز و جایگاه بلند آن در معارف دینی است. جهت یادآوری اهمیت و ارزش و تاثیر عمیق نماز در روح و جان آدمی و ایجاد توفیق برای انجام کارهای خوب دیگر است، نه کم ارزش جلوه دادن کارهای خیر دیگر.

حقیقت این روایات تاثیر عمیق نماز در پایداری و حفظ و ثبات اعمال گوناگون در پرونده اعمال انسان جهت ارائه در پیشگاه خداوند است.

اعمال نیک ما همانند همه امور با ارزش در خطر فساد و سرقت و از دست رفتن هستند. در مفاهیم دینی بر حفظ و نگهداری اعمال نیک و ضایع نکردن آن ها تا وقت ملاقات پروردگار و محاسبه قیامت تاکید بسیاری شده است؛ چه بسا کارکرد نماز در قبال سایر اعمال به همبن نحو باشد، یعنی دقت و تامل و حساسیت نسبت به جای آوردن درست نماز و تلاش برای اقامه نماز مقبول، ضامن سلامتی سایر اعمال و محفوظ ماندن آنها از گزند خطرات باشد؛ همانند خانه ‌‌ای که سقف و دیوارهای محافظ دارد و چارچوب آن استوار و محکم است؛ اما اگر خانه ای تنها سقف نداشته باشد، هر چقدر درون خانه،‌ وسایل و لوازم لوکس باشد، با نفوذ باد و باران و ... نابود می شود. سقف مناسب و اسکلت محافظ خانه عامل حفظ و بقای همه لوازم منزل است.

بنا بر این نماز در فرض انجام به شکل درست، هم کاستی‌های اعمال دیگر را جبران کرده و هم از آن ها محافظت می‌کند، ولی اگر حق نماز رعایت نشود و شخص مسائل نماز را یاد نگیرد یا گاهی آن را ترک کند یا مثلاً سهل‌انگاری کند، هیچ عمل دیگری نمی‌تواند جای آن را گرفته نماز را جبران کند؛ چون هیچ عملی مانند نماز ضامن بقا و حفظ انسان و اعمال نیک او نیست.

اما چرا نماز در بین همه اعمال به چنین ویژگی ممتازی معرفی شد؟

انسان در زندگی این جهان با توجه به "عوامل غافل کننده" به تذکر و یادآوری نیاز دارد. باید وسیله‏ای او را در فاصله‏های مختلف زمانی به مبدأ هستی و آفریدگار توجه دهد. هدف آفرینش را به یادش آورد. از غرق شدن در گرداب غفلت و بی‏خبری بازش دارد. این وظیفه مهم به خاطر ویژگی های خاص و استمرار و فراگیر بودن نماز، بر عهده این عمل عبادی است.

انسان موجودی دو بعدی است و خداوند هستی‏بخش او را مرکب از جسم و روح آفریده است. همان‏ گونه که وی از ابتدای خلقت جسم و ماده خویش تا پایان زندگانی در دنیا به افاضه از ناحیه خالق خویش نیاز دارد و بدون آن لحظه‏ای درنگ نخواهد کرد، در زندگانی روحانی نیز از هنگامی که درک و شعورش کامل شد تا پایان زندگانی به فیض‏بخشی از سوی مبدأ پیدایش خویش نیازمند است تا قلبش نمیرد و به زندگانی روحانی‌‏اش ادامه دهد؛ و این مقصود جز از راه ارتباط با آفریدگار حاصل نخواهد شد؛ چنان که خود فرمود و در آیات بسیاری از قرآن بر آن تأکید ورزید: بهترین راه ارتباط با او نماز است. از این رو، در نخستین دستورها به موسی (ع) آمده است "نماز را برپا دار تا به یاد من باشی". (4)

یکی از مفسران می‏گوید: این که در آیه "ذکر" و یاد خدا را مخصوص نماز کرده، بدان سبب است که نماز برترین عملی است که فروتنی و بندگی در آن نمودار می‌‏شود؛ در نماز "یاد خداوند" تجسم پیدا می‌‏کند. (5)

در چندین آیه قرآن، مهم‏ترین مسئله پس از شناخت خداوند و ایمان به او ،برپا داشتن نماز شمرده شده است‏. (6)

امام صادق (ع) نیز می‏فرماید: پس از شناخت خداوند هیچ عملی نیست که با نماز برابری کند. (7) برخی از احادیث بر این نکته تأکید ورزیده‏اند که نماز اساس و پایه اصلی دین و ایمان است؛ پایه‏ای مرکزی که در وسط خیمه قرار می‏گیرد و اگر برداشته شود، خیمه فرو می‏ریزد. (8)

ریشه همه روایات را می توان در همین حقیقت یافت که نماز در عین اینکه عامل پایداری ایمان واستمرار بندگی در وجود انسان است، عامل برقراری دین و حفظ نمادهای دینی در متن جامعه و بقای دین در طول تاریخ است.

هشام بن حکم از امام صادق(ع) پرسید: چرا نماز واجب شد، در حالی که هم وقت می‌گیرد و هم انسان را به زحمت می‌اندازد؟ امام فرمود: "پیامبرانی آمدند و مردم را به آیین خود دعوت نمودند. عده ای هم دین آنان را پذیرفتند، امّا با مرگ آن پیامبران، نام و دین و یاد آن‌ها از میان رفت. خداوند اراده فرمود که اسلام و نام پیامبر زنده بماند و این از طریق نماز امکان پذیر است"، (9) یعنی علاوه بر آن که نماز عبادت پروردگار است، موجب طراوت مکتب و احیای دین هم هست.

امیدواریم که پاسخ ارائه شده برای شما مفید و کامل باشد. چنانچه باز در این باره یا موضوعات دیگر سوال داشتید، مجدداً‌ با ما مکاتبه نمایید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: